سقز ، صمغ یا شیره غلیظ درخت ون (بنه) یا درخت پسته کوهی است. معمولا از تنه این درخت در فصل تابستان و پاییز به طور طبیعی یا با دادن شکاف بر روی پوست درخت، صمغی خارج می شود که در زبان فارسی به آن سقز و در زبان کردی به آن بنیشت می گویند و در ساخت آدامس مورد استفاده قرار می گیرد .
همچنین سقز خواص درمانی و صنعتی زیادی دارد.
شیره سقز در زمان ترشح از تنه درخت به رنگ سبز روشن بوده، غلیظ و چسبناک است و به عنوان یک ملین در درمان یبوست کاربرد دارد و همچنین به هضم غذا کمک می کند و اشتها آور خوبی است.
حکمای مشهوری چون بوعلی سینا از سقز خام برای درمان یک سری از بیماری های گوارشی استفاده می کرده اند.
سقز همچون آنتی بیوتیک در مقابله با باکتری عامل اصلی زخم معده و اثنی عشر موثر است. ضمن این که بسیاری از اهالی محلی در کردستان و اورامانات، شیره خام سقز را در حالت ناشتا می خورند، چون عقیده دارند موجب دفع سنگ کلیه می شود.
سقز می تواند به عملکرد بهتر کبد و طحال نیز کمک کند و مخلوط آن با روغن زیتون برای برطرف کردن ورم و ترک پوست و خارش بدن، بسیار مفید است.
در طب سنتی از مالیدن شیره سقز روی زخم به جهت التیام آن و از بخار پخت سقز نیز برای تقویت چشم استفاده می کنند.
مصرف سقز خام می تواند به تسکین دردهای مفصلی و روماتیسمی کمک کند و برای آسم و برونشیت نیز مفید است.
با جویدن آدامس طبیعی سقز بر میزان ترشحات بزاقی افزوده و از میزان اسید دهان کاسته می شود و این خود عاملی برای رفع بوی بد دهان و پیشگیری از پوسیدگی دندان است و برای افرادی که دچار خشکی دهان هستند جویدن مستمر سقز توصیه می شود.
هادی –
خیلی بوی خوبی داشت، خیلی تمیز بود
من برای درمان معده درد گرفتم، امیدوارم که تاثیر مثبت داشته باشه